Ralph van barrelo
Mijn levensverhaal voor ik ziek raakte. Toch iets mis!
Mijn jeugd was alles behalve leuk, zeg maar gerust zwaar klote en dat is op zich een grote understatement, het was vooral overleven.
Mijn vader was weinig thuis gezien hij op de Noordzee in Noorwegen werkte. Wanneer hij niet thuis was werden ik en mijn broer verwaarloosd. Na de scheiding van mijn ouders werd dit alleen erger en nam vooral psychisch mishandeling naar mij toe. Ik had vooral het gevoel dat mijn moeder mij niet mocht in tegenstelling tot mijn tweelingbroer.
Ik had een paar keer in huilend paniek, omdat ik niet wist hoe het verder moest, mijn vader gebeld en om hulp gevraagd en ons te komen helpen. Maar mijn vader kon vanuit Nederland niks doen en was verder niemand om ons te helpen.
Ik was vaker boos en hysterisch tegen mijn moeder. Dit was mijn manier als kind te uiten dat het niet goed met me ging en dat ik totaal niet OK was met de situatie en over hoe alles ging. Dit leidde tot veel heftige ruzies tussen mijn moeder en ik op wekelijkse basis. Uiteindelijk was de verantwoordelijkheid, en alles wat ik moest doen mij te veel geworden en kreeg ik een totale inzinking toen ik een opstel voor school moest schrijven. Mijn creativiteit was totaal verdwenen.
Sinds die dag ben ik me anders gedragen, de schok van de inzinking was zo groot dat ik mezelf minder ging uiten en vooral in mijn hoofd ging zitten. Ik had geleerd me niet uit te spreken en wanneer ik mezelf ging uiten of uitspreken dacht ik vooral eerst na hoe ik me moest uiten. Ik was niet meer mezelf er waren patronen ontstaan die niet van mezelf waren, overlevingspatronen. Er was een ander persoonlijkheid ontstaan. Ik uitte niet meer mijn boosheid en slokte dit vooral op. De patronen die ontstaan waren, zijn trauma patronen.
Op mijn 15e ben ik naar het jaarlijkse schoolfeest gegaan ondanks dat het niet mocht van mijn moeder en dit leidde tot, dat ik het huis uitgegooid werd en midden in de nacht moest ik een slaapplek vinden. Ik had niets behalve wat kleding en mijn brommer. Volgens mijn tweeling broer schijn ik eerst rond gezworven te hebben voor ik een kamer kreeg op een hogeschool vanuit de gemeente.
Hierna was ik vooral bezig met uitgaan in de weekenden en door de weeks deed ik eigenlijk niets bijzonders. Ik had op dat moment geen doelen of dromen. Ik besloot uiteindelijk na het behalen van mijn diploma om naar mijn vader in Nederland te verhuizen.
Toen ik in 1995 in Nederland kwam moest ik naar school maar ik werd nergens toegelaten. Ik moest eerst NT2 doen, dat is Nederlands als tweede taal. Ik kwam tussen vluchtelingen terecht en ik merkte gauw dat ik daar geen zin in had en ging dan ook veel spijbelen.
Na de NT2 zou ik naar een middelbare school gaan. Mijn vader naam me mee naar Zeist naar een instelling die onderzochten naar welke schoolniveau ik kon. Hier deed ik een IQ en een beroepskeuze test. De IQ test scoorde ik goed met 127 of 131 maar de beroepskeuze test was erg beroerd. Bij deze test stelde ik veel vragen en er kwam uit werken op een baggerboot. Ik had maar iets ingevuld met reizen en techniek. Het advies was om HAVO te doen op een middelbare school.
In Soest werd ik niet aangenomen gezien er geen bijlessen Nederlands werd gegeven en ik hierdoor niet het eerste jaar over zou overgaan. Ik moest uitwijken naar een school in Amersfoort, het werd de AmersfoortseBerg. Een hele leuke school met veel nieuwe vrienden.
Waar ik in Denemarken gewend was om de lesstof tot me te nemen zonder huiswerk te doen was dit niet meer het geval. Ik kwam niet mee in de lesstof en huiswerk deed ik niet. Binnen een half jaar was ik weg.
Hierna ging ik naar het Luzac College een privé school in Utrecht. Ik deed geen huiswerk en kwam niet mee in de lesstof, en was ik hier ook snel weg. Ik heb nog een brief van een mede leerling van het Luzac college waarin staat “waarom leer je dan niet!” Op deze vraag had ik geen antwoord!
Tijdens deze periode had ik een vriendin waarop ik stapel verliefd was maar ik wist dit moeilijk te laten zien aan haar. Wel hadden we een erg leuke tijd samen en bij haar kon ik eindelijk soms weer mezelf zijn en kwam ik uit mijn hoofd. En doordat het zo slecht ging met mij op school sprak ik dit uit bij haar, dat ik er klaar mee was, en een einde aan mijn leven wilde maken. Zij is de enige die ik ooit dit verteld hebt. Toen zij naar Amsterdam ging vond ik dit moeilijk. Ik was erg onzeker van mezelf en wist niet hoe ik met de situatie om moest gaan. Ik wou haar daar wel bezoeken en vragen of zij ook nog mij kwam opzoeken maar in plaats om dit te vragen sloegen de patronen uit mijn jeugd weer toe om mezelf te beschermen. In mijn hoofd ging allerlei verkeerde scenario’s door mijn hoofd en uit angst verbrak ik de relatie.
Hierna volgde ik 4 & 5 HAVO in een jaar op het ROC voor volwassenen. Dit was voor mij thuis komen. Het was rustig geconcentreerde lessen en iedereen was stil waardoor ik zonder huiswerk te maken weer examens haalde. Ik heb hier alles gehaald op Nederlands na.
Na de middelbare school had ik nog geen idee wat ik wou doen maar piloot in de luchtmacht leek me leuk, de vrijheid om in een straalvliegtuig te mogen vliegen. Ik heb gesolliciteerd naar de functie piloot binnen de luchtmacht en werd uitgenodigd voor de selectieprocedure. Hier kregen we psychologische testen en navigatie testen etc. om mee te beginnen. Het was spannend om te weten of je het gehaald had of niet want er werden psychologische spelletjes met je gespeeld. De eerste keer als je door een test kwam mocht je blijven zitten in het lokaal bij de tweede ronde was het anders om, had je het gehaald moest je meekomen waardoor het idee ontstond dat je gezakt was maar dan had je het juist gehaald. De laatste test was een soort Dogfight test waar ik één na de hoogste score haalde. Ik was hier bijzonder trost op en ik kreeg een uitnodiging om af te vliegen op Soesterberg.
Hier is nooit wat van gekomen. Het was mogelijk om een ander afspraak met de luchtmacht te maken dit was geen probleem maar tijdens die afspraak lag ik met griep op bed ondanks dat ik op tijd afgebeld heb is het nooit van een tweede afspraak gekomen. Hier heb ik diep van gebaald.
Nog geen idee wat ik wou uit het leven en ik voelde me verloren, ik koos voor de studie werktuigbouwkunde. Dit heb ik niet lang volgehouden. Ik kon me moeilijk concentreren en ik had geen interesse in de opleiding. Ik heb de studie naar een tijd laten schieten.
De volgende studie was een studie Civiele Techniek, ik koos ook deze studie uit de reden dat je in het buitenland aan werk kon en veel vrij had in bepaalde werksectoren. Ik heb nooit een studie gekozen die ik echt leuk vond, gezien nooit geweten heb wat ik wou doen. Het ging mij om de vrijheid. Weer had ik veel problemen met leren en concentreren gezien ik de studie eigenlijk niet leuk vond. Tijdens mijn afstudeerstage bij Voorbij Funderingstechniek, kon ik me niet concentreren op mijn werkzaamheden, ik vond het onderwerp ook niet interessant, en heb uiteindelijk afgestudeerd op school in plaats van bij het bedrijf. Het heeft me ook 10 jaar geduurd om de studie af te ronden. Tijdens mijn studie werkte vooral als barkeeper in de weekenden.
Na het behalen van mijn studie Civiele Techniek ben ik offshore gaan werken. Dit leek me een geweldig kans voor avontuurlijk werk, ik was achter gekomen dat achter een bureau zitten niet gelukkig wordt. Wel was het hard en veel werken. Maar tegenover stond dat je ook veel vrije tijd had als je thuis was en een goed salaris.
Waar mijn jeugd vooral werd gekenmerkt door stress, trauma en veel zorgen maken en heel veel verhuizingen en verschillende scholen, bestond mijn studietijd vooral uit niet weten wat ik met mijn leven wou doen. Niet het ideale standard gezin plaatje met geborgenheid.
Ik heb altijd iets met de natuur gehad. Dan komt er zo veel energie in mij vrij, ik voel me dan ook beter. Alleen heb ik nooit stil kunnen zitten en genieten of gewoon in de zon liggen. Er moest altijd iets gebeuren. Ik mis een innerlijke rust. Ook wel een stress kind genoemd zeg maar. Dit komt vaak voor bij kinderen die stress hebben gehad tijdens hun geboorte denk hierbij aan een te vroeg geboren kind of keizersnede.
Mijn broer en ik zijn via keizersnede geboren en de vele stress en trauma in mijn jeugd is de reden waarom mijn lichaam continue in de stress-stand staat. Deze stress wordt ook de NOR-adrenalinestand genoemd. Het lijf staat in de chronisch stress-stand. Ook bekend als fight, flight or freeze stand. Ook zijn we er achter gekomen dat ik (HSP) een hoog sensitief persoon ben. Alles komt bij mij naar binnen.
Deze drie factoren (HSP), onverwerkt trauma en de NOR-adrenalinestand verklaart waarom Lyme zo snel bij mij de overhand kreeg. Lyme gaat namelijk heel goed op diepgeworteld trauma.